Hayatın en keskin yanı, acının bile gülümsemesidir.
Gözler, ruhun penceresidir; bazen en karanlık yerlerden bile göz kırpar.
İnsan, hayal kırıklıklarından değil, vazgeçtiği hayallerden ölür.
Kalp, sevgi için değil; hayal kırıklıkları için çarpıyor.
Kırık dökük kalplerin bile bir melodi tutturma yeteneği vardır.
Söylemediğim her kelime, içimde bir yabancı gibi geziyor.
Aşk, bazen en büyük hüsranın en güzel yüzüdür.
Yalnızlık, kalabalıkların en sessiz halidir.
İçimdeki sessizlik, bazen en gürültülü acıdır.
Gülümsemek, acının en iyi kamuflajıdır.
Kalbin kırılması, en sessiz tiyatro gösterisidir.
Geçmişteki hayaller, bugünkü gerçeklerin gölgesinde kaybolur.
Aşk, yaralı kalpleri tamir etmeye çalışmak gibidir; çoğu zaman daha çok acıtır.
Dudağımın ucunda bir gülümseme, içimde bir fırtına barındırır.
En güzel şiirler, en derin yaralardan doğar.
İnsan, en çok kendine yabancılaşır.
Kırık kalpler, yeni aşklara kapı açabilir ama önce kendi hikayesini yazmalı.
Bazen en yüksek ses, bir ağlamanın sessizliğidir.
Yaşamak, yaralı ruhlarla dolu bir karnaval gibidir.
Gözlerimdeki yangın, içeride bir su birikintisi oluşturur.
Kalbim, geçmişe bir müze gibi kapılarını açmış.
Hiçbir ayrılık, nefrete dönüşmeyecek kadar güzeldir.
Korkularımla dost oldum; artık onları daha iyi tanıyorum.
Kırık dökük bir aşk hikayesi, en güzel melodiyi üretir.
Gözlerimde kaybolan bir umut, içine düşen bir yıldız gibi parlıyor.
Her acı, yeni bir başlangıcın habercisidir.
Gülümsemek, kalbimdeki yaraları açığa çıkarmadan oynayabilmemdir.
Zaman, yaraları sarmaktan çok, onları derinleştirir.
Kayıp düşler, ruhumun en derin köşelerinde saklıdır.
Aşkın geçmişindeki hüzün, gelecekteki mutluluğun anahtarıdır.
Kalbim, unutulmuş bir şarkıyı mırıldanıyor.
Gözlerimdeki deniz, içimdeki fırtınayı saklar.
Her gülüş, bir acının yaşam mücadelesidir.
Aşklar, yanlızca kalbimin göğsünde yankılanıyor.
İçimdeki boşluk, en çığlık atan duygunun sesizliğidir.
Maksatsız bir gülüş, en derin yaraları ortaya çıkarır.
Kalp, bir ayna gibi, her acıyı yansıtır.
Bazen en tatlı şarkılar bile, hüzünle başlar.
Gözlerimde kaybolan umut, bir sonbahar yaprağı gibi düşer.
Hayatta en değerli şey, insanın kendi iç sesiyle barışmasıdır.
Gülümsemek, acının en güzel maskesidir.
Uçurumun kenarındaki hayaller, kaybetmekten korkar.
Kırık kalplerde yankılanan melodiler, geçici bir tatlılığa dönüşür.
İçimdeki boşluk, geçmişin yıldızlarının arasında kaybolmuş bir yolcudur.
Her ömür, kendi hikayesini anlatmayı bekleyen bir kitabın sayfaları gibidir.
İnsan, hayallerinin peşinden koşarken kendi sınırlarını keşfeder.Her insan, içindeki bir evreni taşır.Gerçek zenginlik, ruhun derinliklerinde…
Mavi, gökyüzünün ve denizin rengi, huzurun simgesi.Mavi, hayallerin en derin sularına daldığımız bir renk.Mavi, özgürlüğün…
Gözlerin, kalbimin en güzel melodisi.Seninle her an, yıldızların en parlak olduğu geceler gibi.Aşkın, hayatımın en…
Seninle her an, bir masal gibi.Gözlerin, ruhumu okşayan en güzel deniz.Kalbimdeki en özel yer, yalnızca…
Cemal Süreya, aşkın dilini en güzel şekilde konuşan şairdir.Her sözünde bir kalp atışı, her dizesinde…
Kalbimdeki yaralar, sözcüklerin hüznüyle kanıyor.Bir zamanlar sevdiğim gözlerin, şimdi bana yabancı.Duygularım, kırık dökük bir aynada…